Verdrietig, maar onvermijdelijk: de laatste dag in UB

De laatste dag niets op het programma. Dus de zaterdag voor onszelf.

In Lotus Guesthouse hebben we weer de studio, eigenlijk gewoon een appartement. Hoewel er dingen zijn veranderd in de afgelopen twee jaar, is het bijzonder hoe zo'n plek toch als een thuis kan voelen in deze stad.

Op een redelijk rustige plek, op loopafstand van central square. Redelijk rustig, want heel vroeg in de ochtend wordt de berg vuilnis op de stoep opgehaald. Op zichzelf geen probleem, alleen moeten ze het eerst scheiden. Glas in de glasbak, vuilnis in de wagen en grofvuil laten liggen. Duurt al met al een uur..

Toch even lekker uitslapen en rustig opstaan. Ook wel een keer fijn. De stad gonst van de activiteiten vanwege het feit dat er veel zijn afgestudeerd. De straat naar het square bijvoorbeeld is afgezet en er worden standjes opgebouwd. Lopen veel mensen in traditionele kleding.

We gaan de stad in, ontdekken een oude tempel tussen de nieuwe wolkenkrabbers. Heel apart. Ook de malls zijn apart. Met name de shangri-la mall. Enorm modern, chique winkels. Staat mijlenver af van het nomadenvolk wat ze eigenlijk zijn. Vreemd contrast. Het is er ook super rustig. Waarschijnlijk voor een zeer kleine doelgroep, zeg de top 5% van de bevolking.

Het klassenverschil hier is enorm en de kloof lijkt groter te worden. Wat dat betreft doet het soms denken aan Noord Korea, ook wat straatbeeld betreft. Echter, hier lopen de mensen wel vrij rond en is er interactie tussen mensen.

Als een echte toerist hebben we ons door TripAdvisor naar een plek laten leiden om te ontbijten. Het ontbijt in Lotus is inclusief, maar bestaat uit een brood wat in de koelkast ligt en een pot duo penotti.

TripAdvisor dus, en dat zie je aan de mensen die er zitten. Veel Amerikanen. Meteen een andere sfeer, maar we zijn ook de afgelopen week weer zo downunder Mongolië geweest, dat we ons er niet voor hoeven te schamen.

Voor onze vriendin besluiten we nog een aandenken te kopen. Het wordt een teddybeer van 1.60 meter hoog. Het ermee door de stad lopen geeft heel veel reacties en dan willen mensen met je op de foto. Ook vanwege de afstudeerders lijkt het alsof wij een cadeau voor een afstudeerder hebben gekocht, dus mensen spreken ons ineens aan, als zouden we Mongools spreken. Erg grappig.

We hebben om 17 uur afgesproken met Bolortuya en haar zus voor een Afscheidsdiner met de mannen die de toiletten hebben verbouwd en de gordijnen hebben. De docent van Verbist kwam niet en een van de mannen was op de platteland, dus uiteindelijk waren we met zijn zessen.

Afscheid nemen valt altijd zwaar, want hoe bijzonder is ook zo'n etentje weer. Het is ongelooflijk gezellig en we delen allerlei gerechten met elkaar. Alsof we elkaar al jaren kennen.

In het restaurant is een vent die af en toe achter de vleugel springt, maar eigenlijk al katjelam is. Hij heeft commentaar op ons, dat we rustiger moeten doen. Terwijl hijzelf nauwelijks nog een noot uit de vleugel weet te krijgen en de vriend waarmee hij is al zit te pitten.

Bolortuya pakt hem terug wanneer hij weer gaat spelen en vraagt de ober of die wel zeggen dat hij zachter moet spelen. Geweldige actie! Als hij uiteindelijk op gaat stappen, begint hij in Duits te schelden en moet vervolgens vrij hardhandig door 3 man de tent uit gewerkt worden.

Je verwacht het misschien in de kroeg, zoals 2 jaar geleden, maar niet in een dergelijk duur restaurant.

De mongoolse man en wodka, het blijft een ongelukkige combinatie en is 1 van de belangrijkste redenen dat tehuizen als Verbist nodig zijn. Triest, want wodka is het echt goedkoop en ze hebben al jaren het plan om de accijnzen erop flink te verhogen.

Na het diner met beer nog een paar foto's maken op het square en dan maar terug naar lotus.

Op de weg terug nog een laatste drankje in de kroeg wat we inmiddels al vaak zaten en die als een van de weinige een veranda heeft.

Morgen vroeg naar het vliegveld, inpakken dus. Het was weer mooi, fijn, avontuurlijk, vertrouwd, indrukwekkend, intens...

Thuis de balans opmaken van de gedane investeringen. De eurokoers lijkt wat gunstiger te zijn, wellicht kunnen we nog wat doen.

Bye bye Mongolië.