Wordt het toch nog spannend op het laatst

De zaterdag stond in het droevige teken van het moeten scheiden van onze trouwe vriend Charles.

Op weg terug naar Salt Lake nog gestopt voor een kop koffie bij de tank. Alleen al even 10 minuten bij een tank staan is de moeite waard. Als je ziet met welke hoeveelheden koek, snoep en vooral reusachtige bekers drinken mensen naar buiten komen om 10 uur in de ochtend..

Omdat er geen haast is nog even rustig geluncht aan Utah Lake. Mooie plek om de koelkast leeg te eten. Droevig gezicht, zo'n lege koelkast.....

Het inleveren in Salt Lake gaat snel en dan is ook de transfer er. Ditmaal niet naar het hotel, maar naar het vliegveld. Leuke chauffeur, Haagse roots.. Op het vliegveld niet inchecken, maar auto ophalen!

Met nog 1,5 dag te gaan is het een duidelijke no go om in het hotel te blijven. Het is namelijk een hotel net naast het vliegveld, ver van de stad vandaan.

Met de auto naar hotel, inchecken, douchen en snel weer naar de stad in om lekker te gaan eten. Omdat het beoogde restaurant nog niet open is, even bieren bij de buren. Altijd leuk om met de mensen in een kroeg te ouwehoeren.

En omdat er nog steeds geen rij staat voor het restaurant, zou het goed moeten gaan. Zegt Mirjam nog voor de gein : vandaag doen ze de rij bij de andere deur. En verdomd... Daar staat dus wel een rij. Zelfs de lui van de bar snapten er helemaal niets van.

Maar... Toch op tijd en we zitten aan de tafel bij de sushichef. Je kon ook kiezen voor een gewone tafel met bediening, maar bij de chef is veel leuker. Spectaculair toch, hoe ze dat maken en, omdat je daar zit, ook speciale verzoeken kan indienen. Het was op een haar na zoals in Japan, fantastisch.

Daarna nog de stad in en, op zaterdag gebeurt er toch nog wel iets in Salt Lake. Het is niet heel dol, maar dat komt doordat 75% Mormoon is en die hebben enige moeite met zaken als alcohol en bruisend nachtleven. Heeft ook wel een voordeel, de stad is schoon, relaxed, veilig en de mensen zijn veel en veel minder dik dan in de andere VS steden.

Blijft overigens wel apart dat je je in Californië een acute Korsakov kan drinken na een bezoek aan de Walmart of Safeway, je in Oregon overal legaal wiet kan kopen en je je hier voor een biertje nog moet identificeren. En ja, id bewijzen scannen ze hier een dat wil echt niet met onze rijbewijzen. Toch blijven ze het overal moedig proberen. Punt is namelijk dat je als medewerker persoonlijk aansprakelijk wordt gesteld als een minderjarige alcohol krijgt en niet de uitbater van de tent.

Terug in het hotel nog even onze laatste Jon Tinnic opmaken en dan maffen.

Want, zondag nog een hele dag, dus met onze vreselijk lelijke Ford Flex Limited AWD op naar Antelope Island, midden in de salt flats. Is maar een ruim uur rijden. En eiland in de zoutvlakte/zoutmeer waar bizons lopen. Schitterend weer, maar rond Salt Lake dikke wolken tegen de bergen aan en ze voorspellen vanaf maandag (!) overstromingen in geheel Utah vanwege het slechte weer wat eraan komt.

Schijnt dat mensen al duizenden zandzakken aan het vol scheppen zijn geweest om het huis te redden. Bizar, zo dichtbij, maar niet zichtbaar. Toeval ook, want 3 maanden geleden toen we in Baltimore waren ook al geweldige overstromingen en flood warnings op mijn telefoon.

Omdat er nog tijd genoeg is, op naar Cottonwood, een wintersport gebied ten zuidoosten van Salt Lake, 1,5 uur rijden. En heel gek, maar het is knetterdruk.

Wat blijkt, het is Oktoberfest op de berg. Hoe bizar is dat, weer op zondag, net als onze laatste zondag in Tokyo, mei vorig jaar. Dus niets kabelbaan, maar Oktoberfesten.

Helaas, maar 1 biertje, en ook weer bizar, we gaan een uur eerder naar vliegveld dan eigenlijk zou moeten. En dan staat alles ineens muur en muurvast.

De tijd tikt en ja, wordt het ineens toch spannend. Het is duidelijk dat er mensen gaan rijden met iets teveel drank op. Dus, zouden ze iedereen laten blazen, is dat het? Het duurt en het duurt, inleveren van de auto gaat niet op tijd lukken, vliegtuig?

Het bier en de file gaan niet goed samen, dus om de haverklap lopen er mensen de berm in om de blaas te ontspannen..


En dan komt er een sleepauto, met een auto erop die volledig in de prak ligt. Die is, zien we even later aan de sporen, van de weg afgeraakt en van de berg af gestort. Hoe diep, geen idee, zag er niet goed uit.

Afijn, oktoberfest en autorijden, geen goede combi lijkt het...

Nu gassen naar vliegveld, snel van de snelweg af tank volgooien. En uiteindelijk auto een klein half uur te laat ingeleverd, wat natuurlijk geen probleem is.

Dus nog steeds op tijd op vliegveld. Sterker nog, inchecken, bagage afgeven, douane, het gaat allemaal zo ongelooflijk snel. En, dat mag ook gezegd, de mensen zijn allemaal zeer behulpzaam en buitengewoon aardig.

Meer in het algemeen, ik ben niet de grootste Amerika fan en heb wel eens gezegd: het is een fantastisch en werkelijk schitterend land, jammer dat er Amerikanen wonen. Maar, eerlijk is eerlijk, in Utah, Nevada, Idaho en Oregon waren de mensen werkelijk oprecht aardig en geïnteresseerd. In California is iedereen meer met zichzelf bezig en meer opgefokt.

Maar met name Utah en Oregon zijn ongelooflijk relaxed en zelfs zodanig dat je het aan zou durven om je auto niet op slot te doen. Een groot contrast, wat ze zelf ook herkennen en erkennen als verschil tussen de oost- en westkust.

En nu, nu komt de spreekwoordelijke olifant met de lange snuit, het zit erop, nog 1 vervelend dingetje dat erbij hoort, en dat is de vlucht terug. Over 1,5 uur voor 9,5 uur opgevouwen in de buik van een aluminium vogel en dan roept de plicht weer en ook alle fun met de fijne mensen in NL.

Tot snel!