Baga Gazrin Chuluu
3 mei 2016 - Tsagaannuur, Mongolië
Vandaag start onze reis door Mongolië. Voordat we Ulaanbaatar verlaten nog een laatste supermarkt bezoeken om te kopen wat nodig is, zoals voedsel als gift voor de nomaden bij wie we zullen overnachten.
We rijden 270km naar het zuiden en bezoeken een prachtig granietmassief (Baga Gazrin Chuluu) met de heilige berg Zorgol Khairkhan. Binnen een rotsformatie bevindt zich een verborgen klooster wat in de jaren ’30 van de vorige eeuw is vernietigd, zoals zoveel kloosters in dit land.
Tegen het einde van de middag rijden we naar ons kamp. Het telefoon contact ging overdag al niet soepel. Op zichzelf niet vreemd, want de dekking in dit land is zeker geen 100%. Maar aangekomen bij het kamp was er niemand en slechts één tent.
Voor het geval dat, hebben we twee tenten bij ons. Maar de eigenaren kwamen toch opdagen.
Zodra de avond maaltijd was bereid, lieten ze ons vieren achter…. Zoals gezegd dus slechts één tent. Dat betekende de gids op de bank in het eetgebouw. Onze chauffeur maakte een bed van zes stoelen en een matras plank.
Het kamp was dus nog niet opgestart voor het seizoen. Dat betekende ook geen douches en toiletten. Het enige toilet was een blauw keetje 300m verderop. Met een houten vloertje erin. Hierin ontbrak één plank in het midden. Het laat zich raden waarom…
Na een schitterende zonsondergang viel de nacht. Met een sterrenhemel tot aan de horizon en een oorverdovende stilte. De ger lekker opgestookt met gedroogde koeienvlaaien en geitenkeutels voor de eerste nacht in de verlaten gobi woestijn.
We rijden 270km naar het zuiden en bezoeken een prachtig granietmassief (Baga Gazrin Chuluu) met de heilige berg Zorgol Khairkhan. Binnen een rotsformatie bevindt zich een verborgen klooster wat in de jaren ’30 van de vorige eeuw is vernietigd, zoals zoveel kloosters in dit land.
Tegen het einde van de middag rijden we naar ons kamp. Het telefoon contact ging overdag al niet soepel. Op zichzelf niet vreemd, want de dekking in dit land is zeker geen 100%. Maar aangekomen bij het kamp was er niemand en slechts één tent.
Voor het geval dat, hebben we twee tenten bij ons. Maar de eigenaren kwamen toch opdagen.
Zodra de avond maaltijd was bereid, lieten ze ons vieren achter…. Zoals gezegd dus slechts één tent. Dat betekende de gids op de bank in het eetgebouw. Onze chauffeur maakte een bed van zes stoelen en een matras plank.
Het kamp was dus nog niet opgestart voor het seizoen. Dat betekende ook geen douches en toiletten. Het enige toilet was een blauw keetje 300m verderop. Met een houten vloertje erin. Hierin ontbrak één plank in het midden. Het laat zich raden waarom…
Na een schitterende zonsondergang viel de nacht. Met een sterrenhemel tot aan de horizon en een oorverdovende stilte. De ger lekker opgestookt met gedroogde koeienvlaaien en geitenkeutels voor de eerste nacht in de verlaten gobi woestijn.
