Oregon coast 2 en Crater Lake
21 september 2018 - Crater Lake, Verenigde Staten
Maandag, dag 2 langs de kust. Gisteren maar de helft van de afstand gedaan die in de planning stond. Dus wat wordt het vandaag?
Vandaag de etappe van gisteren maar aanmaken en rustig alle stranden bekijken langs de kust. De kustlijn alleen al van bijvoorbeeld San Francisco naar Seattle is een hele vakantie.
Het weer is schitterend, maar de koude noordelijke stroming uit Alaska maakt het water te koud om zonder wetsuit in te gaan zwemmen. Vaak uitstappen en alles bekijken zorgen ervoor dat de tijd snel gaat en het aantal gereden kilometers niet.
Wederom change of plans door bij de feitelijke eindstop van gisteren een heel ander park op te zoeken. Sunset Bay.. Kan het nog mooier? En plek vinden valt niet mee, ook omdat Charles het slagschip niet bedoeld is voor avontuurlijke natuurplekjes.
Maar dan op het strand een heerlijke Jon Tinnic met een zak chips, wachten tot de zon onder gaat. Fantastisch.
Het wordt weer snel koud, tijd voor het stoken van een goede fik en een mooi stuk vlees op het vuur. De nacht valt, sterrenhemel en halfvolle maan tussen de hoge dennenbomen, bedtijd.
De dinsdag niet zo vroeg wakker als gewenst, dus na het ontbijt pas om 8.10 eindelijk onderweg naar Crater Lake.
Genoeg water ingeslagen, een nieuwe fles Gin met de duurste Tonic ooit, fever tree voor slechts 18 dollar 8 kleine flesjes.... Dus die gaan zeker smaken later op deze trip.
Het eerste stuk vanaf Coos Bay tot aan Roseburg is een saaie, maar snelle weg. Geen bezienswaardigheden, maar door de optrekkende mist wel mooi en lekker opschieten.
Daarna begint de Umpqua scenic byway en een veelheid aan parken, trails, watervallen, waardoor tijd weer veel harder kan gaan dan de kilometers.
Tegen 15 uur dan bij Crater Lake, een immense vulkaan krater die vol staat met water. Voor het beeld, door leegloop en verdampen verliest de krater jaarlijks 136 miljard kuub water, zeggen ze, wat volledig wordt aangevuld door regen en de immense pakken sneeuw die er vallen. 7 maanden per jaar ligt er sneeuw.
Na de Kilimanjaro is het lopen hier op slechts 2600 meter niet echt een uitdaging, maar het is adembenemend mooi.
En nu, kamperen in het park, net naast de krater. Het zal koud worden op de hoogte en voor de 2e opeenvolgende dag ook niet geen bereik, dus zal het even duren voordat dit jullie bereikt.
Vandaag de etappe van gisteren maar aanmaken en rustig alle stranden bekijken langs de kust. De kustlijn alleen al van bijvoorbeeld San Francisco naar Seattle is een hele vakantie.
Het weer is schitterend, maar de koude noordelijke stroming uit Alaska maakt het water te koud om zonder wetsuit in te gaan zwemmen. Vaak uitstappen en alles bekijken zorgen ervoor dat de tijd snel gaat en het aantal gereden kilometers niet.
Wederom change of plans door bij de feitelijke eindstop van gisteren een heel ander park op te zoeken. Sunset Bay.. Kan het nog mooier? En plek vinden valt niet mee, ook omdat Charles het slagschip niet bedoeld is voor avontuurlijke natuurplekjes.
Maar dan op het strand een heerlijke Jon Tinnic met een zak chips, wachten tot de zon onder gaat. Fantastisch.
Het wordt weer snel koud, tijd voor het stoken van een goede fik en een mooi stuk vlees op het vuur. De nacht valt, sterrenhemel en halfvolle maan tussen de hoge dennenbomen, bedtijd.
De dinsdag niet zo vroeg wakker als gewenst, dus na het ontbijt pas om 8.10 eindelijk onderweg naar Crater Lake.
Genoeg water ingeslagen, een nieuwe fles Gin met de duurste Tonic ooit, fever tree voor slechts 18 dollar 8 kleine flesjes.... Dus die gaan zeker smaken later op deze trip.
Het eerste stuk vanaf Coos Bay tot aan Roseburg is een saaie, maar snelle weg. Geen bezienswaardigheden, maar door de optrekkende mist wel mooi en lekker opschieten.
Daarna begint de Umpqua scenic byway en een veelheid aan parken, trails, watervallen, waardoor tijd weer veel harder kan gaan dan de kilometers.
Tegen 15 uur dan bij Crater Lake, een immense vulkaan krater die vol staat met water. Voor het beeld, door leegloop en verdampen verliest de krater jaarlijks 136 miljard kuub water, zeggen ze, wat volledig wordt aangevuld door regen en de immense pakken sneeuw die er vallen. 7 maanden per jaar ligt er sneeuw.
Na de Kilimanjaro is het lopen hier op slechts 2600 meter niet echt een uitdaging, maar het is adembenemend mooi.
En nu, kamperen in het park, net naast de krater. Het zal koud worden op de hoogte en voor de 2e opeenvolgende dag ook niet geen bereik, dus zal het even duren voordat dit jullie bereikt.
