Niets is wat het lijkt III (Banghazi Bush Camp)
9 augustus 2016 - St Lucia, Kwazulu Natal, Zuid-Afrika
De laatste in deze serie (denk ik).
Wat vooraf ging: op de voucher stond een boeking voor 6 personen. Onthoud dit!
Om 10 uur worden we uit Mkaya gezet en gaan we op weg naar Isimangaliso Wetlands. Aan de kust!
Oh ja, de tank was leeg, dus voor Mkaya naar de benzinepomp gereden. Daar stond een mannetje bij de dieselpomp zijn schouders op te halen. Na een paar keer vragen zei hij: 'no diesel'. Ok. Dat hebben we eerder gehoord deze trip..
Dus, op dieseljacht, want dat kan kennelijk maar zo een probleem zijn. De auto heeft een bushtank, maar ook die is een keer leeg. Al snel diesel gevonden, even betalen. Kan ik pinnen? Ja hoor. De pin werkt nog met een 14k4 modem en, werkt dus niet. Ik vraag of ze 'magic' willen gebruiken en ja hoor, vrolijk begint ze op de pinterminal te timmeren en te rammen. Dat helpt dus niet. Ik bied aan of ik mijn magic mag inzetten. Stekkers er weer in en na drie pogingen gelukkig jackpot. We kunnen op weg naar de grens.
Dit keer gaan de formaliteiten nog soepeler. Ongelooflijk zeg. Kinderen mee de grens overnemen kost, zeker als ze gaan huilen, meer moeite.. (grrrr.).
Dan begint een rit van 260 km over een b weg. Hier in Zuid Afrika mag je dan gewoon 120. Vrachtwagens halen soms nog niet de helft, dus standaard rijdt verkeer over de vluchtstrook, zodat je middenop kan inhalen. Let op, het is slechts tweebaans, dus soms besluiten mensen aan beide kanten tegelijk in te gaan halen, dus rijd je vier lagen dik over de weg.
Hoe grappig zijn de grote borden in de berm: Let's share the road
met plaatjes van wandelaars, fietsers en auto's. En jawel, die heb je dus ook nog eens op deze weg. Dus als je dan inhaalt en je haalt iemand in met een sticker 'L' op de achterruit, die ineens weer van de vluchtstrook afschiet etc. Gekkenwerk eigenlijk, omdat er ook kindjes lopen en mensen doodleuk langs de weg zooi zitten te verkopen..
Veilig aangekomen in St. Lucia op naar het kamp. Dat blijkt 35 km de bush in te zijn. We wikkelen de formaliteiten af aan de gate en zeggen: kunnen we nu omkeren, want dan doen we eerst boodschappen in St. Lucia. We keren en willen door de slagboom. De beambte pakt de permit en wil deze meteen weggooien: U verlaat toch het park. Als ik aangeef dat ik deze 1 minuut geleden heb gekocht voor twee dagen, rest mij een glazige blik en de opmerking dat ik de permit goed moet bewaren.......
Na de boodschappen op weg naar Banghazi Bush Camp. Wat een prachtig gebied, zebra's en ander wild, ook weer neushoorns, in de wetlands net achter de duinen van de Indische Oceaan. Heel bijzonder. De rit naar het kam is interessant, want we moeten tegen het verkeer over gravelwegen. Achteraf omdat de brug er bij het kamp uit ligt.
Aangekomen bij het kamp: niemand. Beetje rondgelopen en ineens is daar een man. We hebben gereserveerd! Met hoeveel zijn jullie? Twee. Ok, dan komt weer die reservering van 6 naar voren: het hele kamp is voor ons. Keuken, lounge met terrasdek, vuur en braaiplaats en 4 chalets voor 8 personen....
Oh ja, weer geen elektriciteit, maar een generator. We steken de braai aan en maken een kampvuur. Dan even de generator tunen, want in het pikkedonker eten maken is erg moeilijk. Ook de telefoons een beetje opladen. En dan nu, met bereik, bij het kampvuur, in het aardedonker, met zijn tweeën, een biertje drinken. Verhaaltje typen, met het geluid van de vele tientallen nijlpaarden om ons heen en het geruis van de oceaan op de achtergrond.
Slaap lekker. En mochten de hippo's ons overvallen: Banghazi Bush Lodge.
Wat vooraf ging: op de voucher stond een boeking voor 6 personen. Onthoud dit!
Om 10 uur worden we uit Mkaya gezet en gaan we op weg naar Isimangaliso Wetlands. Aan de kust!
Oh ja, de tank was leeg, dus voor Mkaya naar de benzinepomp gereden. Daar stond een mannetje bij de dieselpomp zijn schouders op te halen. Na een paar keer vragen zei hij: 'no diesel'. Ok. Dat hebben we eerder gehoord deze trip..
Dus, op dieseljacht, want dat kan kennelijk maar zo een probleem zijn. De auto heeft een bushtank, maar ook die is een keer leeg. Al snel diesel gevonden, even betalen. Kan ik pinnen? Ja hoor. De pin werkt nog met een 14k4 modem en, werkt dus niet. Ik vraag of ze 'magic' willen gebruiken en ja hoor, vrolijk begint ze op de pinterminal te timmeren en te rammen. Dat helpt dus niet. Ik bied aan of ik mijn magic mag inzetten. Stekkers er weer in en na drie pogingen gelukkig jackpot. We kunnen op weg naar de grens.
Dit keer gaan de formaliteiten nog soepeler. Ongelooflijk zeg. Kinderen mee de grens overnemen kost, zeker als ze gaan huilen, meer moeite.. (grrrr.).
Dan begint een rit van 260 km over een b weg. Hier in Zuid Afrika mag je dan gewoon 120. Vrachtwagens halen soms nog niet de helft, dus standaard rijdt verkeer over de vluchtstrook, zodat je middenop kan inhalen. Let op, het is slechts tweebaans, dus soms besluiten mensen aan beide kanten tegelijk in te gaan halen, dus rijd je vier lagen dik over de weg.
Hoe grappig zijn de grote borden in de berm: Let's share the road
met plaatjes van wandelaars, fietsers en auto's. En jawel, die heb je dus ook nog eens op deze weg. Dus als je dan inhaalt en je haalt iemand in met een sticker 'L' op de achterruit, die ineens weer van de vluchtstrook afschiet etc. Gekkenwerk eigenlijk, omdat er ook kindjes lopen en mensen doodleuk langs de weg zooi zitten te verkopen..
Veilig aangekomen in St. Lucia op naar het kamp. Dat blijkt 35 km de bush in te zijn. We wikkelen de formaliteiten af aan de gate en zeggen: kunnen we nu omkeren, want dan doen we eerst boodschappen in St. Lucia. We keren en willen door de slagboom. De beambte pakt de permit en wil deze meteen weggooien: U verlaat toch het park. Als ik aangeef dat ik deze 1 minuut geleden heb gekocht voor twee dagen, rest mij een glazige blik en de opmerking dat ik de permit goed moet bewaren.......
Na de boodschappen op weg naar Banghazi Bush Camp. Wat een prachtig gebied, zebra's en ander wild, ook weer neushoorns, in de wetlands net achter de duinen van de Indische Oceaan. Heel bijzonder. De rit naar het kam is interessant, want we moeten tegen het verkeer over gravelwegen. Achteraf omdat de brug er bij het kamp uit ligt.
Aangekomen bij het kamp: niemand. Beetje rondgelopen en ineens is daar een man. We hebben gereserveerd! Met hoeveel zijn jullie? Twee. Ok, dan komt weer die reservering van 6 naar voren: het hele kamp is voor ons. Keuken, lounge met terrasdek, vuur en braaiplaats en 4 chalets voor 8 personen....
Oh ja, weer geen elektriciteit, maar een generator. We steken de braai aan en maken een kampvuur. Dan even de generator tunen, want in het pikkedonker eten maken is erg moeilijk. Ook de telefoons een beetje opladen. En dan nu, met bereik, bij het kampvuur, in het aardedonker, met zijn tweeën, een biertje drinken. Verhaaltje typen, met het geluid van de vele tientallen nijlpaarden om ons heen en het geruis van de oceaan op de achtergrond.
Slaap lekker. En mochten de hippo's ons overvallen: Banghazi Bush Lodge.
Groetjes Jessica