Biken in Baños

Nadat we naar de lokale touroperator waren gelopen, bleek ook hier weer alles goed te zijn geregeld en stonden onze Mountain bikes klaar. De watervallenroute is een route van zo'n 22 kilometer die de weg volgt van Baños naar Puyo. Hoewel de gemiddelde ecuadoriaan op zou kijken van fietsers doen ze dat hier niet, aangezien we zeker niet de enigen zijn.

Het slotstuk is de duivelswaterval die je via een makkelijke en een moeilijke route kan bekijken. Uiteraard niet de makkelijke weg gekozen en uiteindelijk kun je achter de waterval komen door door een lange grot te tijgeren en kruipen. Als bonus wordt je ook zeiknat, maar dan heb je ook wat. Als je terug kruipt naar de droge kant zijn de bezorgde gezichten van degenen die nog gaan en nog droog zijn erg vermakelijk. Bovendien, de mudmasters staan weer voor de deur over drie weken;-)

Gebruikelijk is om voor de terugweg de Mountain bike in een vrachtwagen te laden en zelf uiteraard mee te gaan in de laadbak. Aangezien we met pas vier fietsen zijn, wil de chauffeur nog niet vertrekken. Hij heeft er minimaal zes nodig. Gelukkig is een van de anderen een Duitser die net drie weken intensief Spaans heeft geleerd, dus die gaat het oplossen. Want als we voor zes betalen, is het ook goed. Helaas komt hij er niet uit, Mirjam regelt het vervolgens wel met de chauffeur. Naast het ontbreken van humor, ontbreekt het Duitsers ook vaak aan taalgevoel.

Terug in Baños zijn we toch een beetje dom gebleken. Het een paar minuten wachten op het vrachtwagentje in de zon heeft, door de hoogte en het feit dat de zon recht boven je staat, gezorgd voor en lekker rood huidje...een paar minuutjes was het maar..

Een terrasje in de schaduw, boekje lezen in de hangmat in de hoteltuin, ook erg lekker.

's Avonds hebben we afgesproken met onze Zwitsers vrienden, inmiddels ook terug uit de jungle met alle kleding onder de junglerot. De tent waar we gingen eten werd ook weer een stuk rustiger toen wij het pand verlieten. Het Italiaanse terras in de stad moest er ook nog even aan geloven. Helaas scheidden onze wegen zich hier aangezien zij een iets rustiger schema hebben en vanaf nu achter ons aan komen.

De volgende ochtend is het weer tijd voor een rit met de bus. Ditmaal kunnen we niet rechtstreeks naar de volgende bestemming maar moeten we overstappen. Het nemen van een bus is kinderlijk eenvoudig en vrijwel meteen hebben we in Baños de bus naar Riobamba. Een rit van twee uur, waarin we meteen stijgen naar 3300 meter. In Riobamba rollen we meteen door de bus in naar Alausi. Ook twee uur maar je merkt aan de mensen uit de bus dat dit meer platteland en meer authentiek is. De Peruaanse kleding stijl is weer terug. Kleurrijke kleding met de typische bolhoedjes. Ook groet iedereen ons in de bus en zijn we, door onze lengte, en bezienswaardigheid.

Alausi is een heel erg leuk stadje, erg fotogeniek. Een prachtig hotel met een subliem uitzicht aan de spoor. Want morgen wacht de duivelsneus.