COP 2
29 september 2018 - Moab, Utah, Verenigde Staten
Vandaag zou een lange reisdag worden: Monument Valley richting het oosten verlaten en vervolgens via het noorden en daarna het westen naar Escalante.
Bij Gooseneck Park gestopt en gevraagd of de Moki Dugway te doen is voor Charles. Immers het gaat om een lastig stukje van 2,2 mijl. Blijkt het te gaan om een kort steil stuk gravel, met haarspeldbochten. En zij schatte in dat Charles daarvoor te lang zou zijn. Ze was er net het weekend zelf geweest en de foto's waren op zich indrukwekkend. Leermomentje, groot is niet altijd goed :).
Dat zou betekenen nog een stuk verder omrijden en aangezien dat elke dag is tegengevallen (zou Google voor de route in km ipv mijl hebben gerekend...), zou het een nog langere dag worden, enkel om de dag erna vroeg in Bryce te kunnen zijn.
En aangezien de drukte in Yosemite en Zion al een tegenvaller was en we voor beide nachten niets geregeld hadden, changs of plans 2: op naar het noorden, naar Moab en Arches National Park.
Maar 2 uur rijden en veel rustiger. Moab zelf bruist en het een brouwerij (pluspunt). Nu nog even iets regelen voor de overnachting. Tja, dat valt dus niet helemaal mee, want dat doen heel veel andere campers en tenters.
Na een paar teleurstellingen gekozen voor een groter kamp, wat verder weg van Arches en hoger in de bergen en, lucky us, nog 1 plek beschikbaar. 1 is genoeg...
De parkhost gaf aan dat zelfs zij nog nooit had meegemaakt dat alles vol is, diep in september. Geregeld dus en 1 minuut na ons komt de volgende gelukszoeker. Maar goed dat we toch niet even gestopt waren om te lunchen..
Snel door naar Arches, want met de America Pass zijn nu alle parken gratis. Voor degene die ook die kant op wil, de pas is tegen een schappelijke vergoeding over te nemen, nog een jaar geldig en nog 1 handtekening vrij. Maar dat terzijde.
Dan Arches, wat een goed keus, schitterend park en nog relatief rustig en veel ruimte. Perfecte cop dus. En met kamp al geregeld alle tijd van de wereld en tegen het eind van de dag wordt het park nog rustiger omdat iedereen weg gaat, of, hoe erg, nog een overnachting moet regelen.
In de zonsondergang rustig terug naar kamp, waar om de haverklap toch nog mensen langs komen voor het regelen van een overnachting. En met de wetenschap dat het niet om de hoek van Moab of Arches ligt....
Dit is dus het first come, first serve principe, bij ons ook wel bekend als het handdoekje bij het zwembad leggen, 's morgens vroeg...
Snel de BBQ/firepit weer aan en steak met paprika erop. Oh ja, en een klein Jon Tinnicje + genieten van een immense sterrenhemel en de maan die opkomt, 2 uur na zonsondergang. Meer heb je toch niet nodig?
Bij Gooseneck Park gestopt en gevraagd of de Moki Dugway te doen is voor Charles. Immers het gaat om een lastig stukje van 2,2 mijl. Blijkt het te gaan om een kort steil stuk gravel, met haarspeldbochten. En zij schatte in dat Charles daarvoor te lang zou zijn. Ze was er net het weekend zelf geweest en de foto's waren op zich indrukwekkend. Leermomentje, groot is niet altijd goed :).
Dat zou betekenen nog een stuk verder omrijden en aangezien dat elke dag is tegengevallen (zou Google voor de route in km ipv mijl hebben gerekend...), zou het een nog langere dag worden, enkel om de dag erna vroeg in Bryce te kunnen zijn.
En aangezien de drukte in Yosemite en Zion al een tegenvaller was en we voor beide nachten niets geregeld hadden, changs of plans 2: op naar het noorden, naar Moab en Arches National Park.
Maar 2 uur rijden en veel rustiger. Moab zelf bruist en het een brouwerij (pluspunt). Nu nog even iets regelen voor de overnachting. Tja, dat valt dus niet helemaal mee, want dat doen heel veel andere campers en tenters.
Na een paar teleurstellingen gekozen voor een groter kamp, wat verder weg van Arches en hoger in de bergen en, lucky us, nog 1 plek beschikbaar. 1 is genoeg...
De parkhost gaf aan dat zelfs zij nog nooit had meegemaakt dat alles vol is, diep in september. Geregeld dus en 1 minuut na ons komt de volgende gelukszoeker. Maar goed dat we toch niet even gestopt waren om te lunchen..
Snel door naar Arches, want met de America Pass zijn nu alle parken gratis. Voor degene die ook die kant op wil, de pas is tegen een schappelijke vergoeding over te nemen, nog een jaar geldig en nog 1 handtekening vrij. Maar dat terzijde.
Dan Arches, wat een goed keus, schitterend park en nog relatief rustig en veel ruimte. Perfecte cop dus. En met kamp al geregeld alle tijd van de wereld en tegen het eind van de dag wordt het park nog rustiger omdat iedereen weg gaat, of, hoe erg, nog een overnachting moet regelen.
In de zonsondergang rustig terug naar kamp, waar om de haverklap toch nog mensen langs komen voor het regelen van een overnachting. En met de wetenschap dat het niet om de hoek van Moab of Arches ligt....
Dit is dus het first come, first serve principe, bij ons ook wel bekend als het handdoekje bij het zwembad leggen, 's morgens vroeg...
Snel de BBQ/firepit weer aan en steak met paprika erop. Oh ja, en een klein Jon Tinnicje + genieten van een immense sterrenhemel en de maan die opkomt, 2 uur na zonsondergang. Meer heb je toch niet nodig?
