Hustai national park en Gurvanbulag
17 september 2014
In de ochtend weer de helse files in Ulaanbaatar doorgeploegd. De zucht naar westerse welvaart heeft ook minpunten. Als je de stad uit rijdt zie je de smog van niet alleen alle auto's maar ook van de diverse kolengestookte electriciteitcentrales die, door de enorme groei van de stad ineens midden in de stad liggen.
Daarnaast stoken de bewoners van het ger district ook hun ger warm met steenkool. Niet erg gezond..
Direct buiten de stad start meteen de schier eindeloze leegte van de prachtige steppes. Een mooie rit naar ons volgende kamp met talrijke enorme roofvogels als arenden en gieren.
Het kamp zelf is ietwat vergane glorie maar het park zelf schitterend. We rijden de hele middag door het park met onze chauffeur die beschikt over onwaarschijnlijk goede ogen en zien veel wilde paarden. Uitgezet door Nederlanders een aantal jaren geleden.
Net als in Terelj ook hier een stroomonderbreking. Is normaal in dit land met groeiende stroomhonger: een aantal uren per dag worden regio's uitgeschakeld.
De volgende morgen wordt wederom om 6 uur onze kachel aangestoken. Blijft apart omdat je er zelf naast ligt in je warme nest.
De weg naar het nomadenkamp Gurvanbulag is leeg. Na het verlaten van de hoofdweg volgt een lange route dieper het land in. In een schitterende vallei ligt een kamp dat wel 30 gasten kan herbergen maar wij zijn de enigen.
Hierdoor hebben we waarschijnlijk een nog uniekere ervaring gehad omdat we volledig zijn opgenomen in het dagelijks leven van nomaden die de zomer afsluiten en op het punt staan te verkassen naar hun winterkamp.
Je zit in de keukenger, buren komen af en aan, eten een hap mee. We bezochten alle buren, hielpen mee en aten en dronken overal. Onwaarschijnlijke gastvrijheid.
De hele dag zijn ze bezig met eten maken en het verwerken van de melk van paard en koe tot yoghurt, witbier, kaas en melkkoek. Een schaap wordt uitgebeend voor de bbq.
's Avonds wordt al het vee weer voor de nacht teruggehaald naar de ger.
We bezoeken zo'n beetje elke buur en mogen alles zien, doen en proeven wat we maar willen en natuurlijk komt er dan ook weer een andere buur langs. Een doorlopende zoete inval. Iedereen helpt iedereen en alles van een dier wordt gebruikt. Er is geen stromend water, electra of mobiel bereik.
Een wandeling naar de zandduinen, paardrijden, melken van paarden, een demonstratie van het vangen en temmen van wilde paarden vullen met gemak deze drie dagen, toch is er nog meer..
Allereerst de kinderen die zichzelf nog nooit op een foto gezien hebben. Handig een smartphone en digicam om ze dit te laten zien. Dit eindigde in een catwalk film en fotosessie voor Namona van 7 wat een werkstuk gaat worden voor school. En daarna wilden de familie en diverae buren uiteraard ook een fotosessie in hun traditionele kleren
De derde dag moesten we hout sprokkelen met een stuk of 12 mannen en vrouwen in de zandduinen. Hiervoor was speciaal een vrachtwagentje geregeld.
Hout voor een feestvuur in de avond. Het einde van de zomer en ook het einde van dit zomerkamp dat wordt afgebroken
En dan zit je daar, onder de sterrenhemel met veel bier om een kampvuur. Met 12 nieuwe vrienden die Mongoolse liederen zingen en ons een lied toezongen om ons opnieuw uit te nodigen. Hartverwarmend en onvergetelijk. Een prachtig moment en een geweldige avond.
Het afscheid de volgende ochtend valt dan ook echt zwaar. Maar ook dit gaat op traditionele wijze en we worden gezegend met melk.
Op naar het volgende kamp..
Daarnaast stoken de bewoners van het ger district ook hun ger warm met steenkool. Niet erg gezond..
Direct buiten de stad start meteen de schier eindeloze leegte van de prachtige steppes. Een mooie rit naar ons volgende kamp met talrijke enorme roofvogels als arenden en gieren.
Het kamp zelf is ietwat vergane glorie maar het park zelf schitterend. We rijden de hele middag door het park met onze chauffeur die beschikt over onwaarschijnlijk goede ogen en zien veel wilde paarden. Uitgezet door Nederlanders een aantal jaren geleden.
Net als in Terelj ook hier een stroomonderbreking. Is normaal in dit land met groeiende stroomhonger: een aantal uren per dag worden regio's uitgeschakeld.
De volgende morgen wordt wederom om 6 uur onze kachel aangestoken. Blijft apart omdat je er zelf naast ligt in je warme nest.
De weg naar het nomadenkamp Gurvanbulag is leeg. Na het verlaten van de hoofdweg volgt een lange route dieper het land in. In een schitterende vallei ligt een kamp dat wel 30 gasten kan herbergen maar wij zijn de enigen.
Hierdoor hebben we waarschijnlijk een nog uniekere ervaring gehad omdat we volledig zijn opgenomen in het dagelijks leven van nomaden die de zomer afsluiten en op het punt staan te verkassen naar hun winterkamp.
Je zit in de keukenger, buren komen af en aan, eten een hap mee. We bezochten alle buren, hielpen mee en aten en dronken overal. Onwaarschijnlijke gastvrijheid.
De hele dag zijn ze bezig met eten maken en het verwerken van de melk van paard en koe tot yoghurt, witbier, kaas en melkkoek. Een schaap wordt uitgebeend voor de bbq.
's Avonds wordt al het vee weer voor de nacht teruggehaald naar de ger.
We bezoeken zo'n beetje elke buur en mogen alles zien, doen en proeven wat we maar willen en natuurlijk komt er dan ook weer een andere buur langs. Een doorlopende zoete inval. Iedereen helpt iedereen en alles van een dier wordt gebruikt. Er is geen stromend water, electra of mobiel bereik.
Een wandeling naar de zandduinen, paardrijden, melken van paarden, een demonstratie van het vangen en temmen van wilde paarden vullen met gemak deze drie dagen, toch is er nog meer..
Allereerst de kinderen die zichzelf nog nooit op een foto gezien hebben. Handig een smartphone en digicam om ze dit te laten zien. Dit eindigde in een catwalk film en fotosessie voor Namona van 7 wat een werkstuk gaat worden voor school. En daarna wilden de familie en diverae buren uiteraard ook een fotosessie in hun traditionele kleren
De derde dag moesten we hout sprokkelen met een stuk of 12 mannen en vrouwen in de zandduinen. Hiervoor was speciaal een vrachtwagentje geregeld.
Hout voor een feestvuur in de avond. Het einde van de zomer en ook het einde van dit zomerkamp dat wordt afgebroken
En dan zit je daar, onder de sterrenhemel met veel bier om een kampvuur. Met 12 nieuwe vrienden die Mongoolse liederen zingen en ons een lied toezongen om ons opnieuw uit te nodigen. Hartverwarmend en onvergetelijk. Een prachtig moment en een geweldige avond.
Het afscheid de volgende ochtend valt dan ook echt zwaar. Maar ook dit gaat op traditionele wijze en we worden gezegend met melk.
Op naar het volgende kamp..
