Sloffen enzo

Om met Japanners te praten is lastig, door hun gebrek aan Engels. Iets leren over hun cultuur dus niet makkelijk.

Toiletzaken is wel duidelijk. Je mag in openbaar niet je neus snuiten, lastig met hooikoorts, dus je neus maar flink ophalen dan?

Eten en drinken in openbaar is ook een dingetje. In ieder geval niet lopend eten en drinken. Terrasjes buiten zie je dus ook niet. Soms staan er wat stoelen ter decoratie. In Hiroshima voor het eerst terrasjes, die noemen ze dan ook meteen open air cafe.

Dan de slofjes: je mag niet met schoenen aan het huis in. Dus ook niet de Japanse op de grond zitten restaurants of een ryokan. Dan staan er slofjes klaar. Maar, die slofjes mogen dan weer het toilet niet in. Daar staan dan weer speciale toiletsloffen.

Niet alleen moet je dus veel wisselen en zit iedereen met zn poten dus in diezelfde sloffen. Maar, moet je je voorstellen wanneer je s nachts, slaapdronken, even naar de plee wilt. Dan breek je toch je nek met al dat geslof. En, als je hebt gedoucht en je wilt je afdrogen, doe je dan de pleeslofjes weer aan?

Roken: buiten op de stoep kom je bepaalde tekens vaak tegen: Verboden te roken en verboden afval op straat te gooien. Gek genoeg mag je vaak in restaurants gewoon roken, terwijl anderen zitten te eten. Vreemd. En afval op straat, dat is er dus niet. Maar er zijn ook nergens vuilnisbakken.

Wel vind je om de haverklap drankautomaten. Vandaag bijvoorbeeld was het erg warm en hebben we zelf wel een keer of 10 iets uit een dergelijke automaat gehaald. Alleen daarnaast staan afvalbakken, voor de lege flesjes en blikjes.

Dus: zet overal een openbaar toilet neer en geen vuilnisbakken, dan heb je geen wildplassers en neemt iedereen zijn eigen troep mee naar huis?

Stoplichten: Japanners wachten netjes voor een rood stoplicht en steken bij groen over.

Fietsen: in sommige steden nauwelijks, Hiroshima, in andere zeer veel, Kyoto en dan fietsen ze op de stoep, willekeurig van richting.